19 oktober 2015, 16:30 Half 6 maandag ochtend ging de wekker spullen waren al gepakt dus zaten goed op tijd in de auto naar Schiphol. Ik was erg misselijk. Achteraf wist ik wel dat het de zenuwen waren, terwijl ik hier eerder nog geen last van heb gehad. ik had het grote geluk dat papa en mama dezelfde dag ook vanuit Schiphol naar New York vlogen. Hierdoor konden ze namelijk helemaal mee tot de gate. Eenmaal aangekomen bij de gate waren we vrij vroeg dus moesten we nog een half uur wachten. Eigenlijk vond ik dat maar niks, bedoel aan de ene kant is het fijn om nog even goed te knuffelen en kletsen maar aan de andere kant wil je dat 'moeilijke' moment van afscheid nemen voor 3 maanden snel gehad hebben en niet een half uur lang mee bezig zijn. Maarja nu na al 2 films, 2 uurtjes slaap, wat formulieren in te hebben gevuld om in Tanzania te komen en (gélukkig) 2 erg lekkere 'vliegtuigmaaltijden' zit ik alweer 7 uur in het vliegtuig richting Kilimanjaro Airport. Met de spanning gaat het goed, ik ben vooral erg nieuwsgierig naar hoe het daar is. Bang ben ik wel een beetje, of ik het er wel leuk ga vinden, of er wel leuke mensen zijn en of ik niet heimwee krijg. Maaaar de tijd zal het leren.

20 oktober 2015, 8:03 ik word net wakker en ga zo omkleden en ontbijten maar eerst een update: nadat ik gister avond landde op het super kleine kilimanjaro airport moest ik mijn visum regelen. Dit was toch moeilijker dan gedacht omdat ik had gezegd dat ik er 3 maanden zou zitten voor vrijwilligerswerk, terwijl ik eigenlijk moest zeggen dat ik er als toerist was en dan zou ik later in Arusha pas een vrijwilligers visum aanvragen. Omdat ik het dus op het vliegveld deed waren ze erg streng ik werd in een kamer ondervraagd en moest wat papieren ondertekenen en dan ook nog 250 dollar betalen terwijl het normaal gesproken maar 50 dollar is. Na al dit gedoe kwam ik vrij laat naar buiten waar Emma en Sos op mij stonden te wachten samen met Mila, óók Nederlands en ook 18 jaar. blijkbaar zaten we in hetzelfde vliegtuig, jammer genoeg kwamen we daar pas achteraf achter. Emma en Sos zijn de oprichters van de organisatie hier in Arusha. Emma komt uit Nederland dus dat is super fijn. Na een rit van iets meer dan een half uur kwam ik aan bij mijn vrijwilligers huis waar in de komende 7 weken verblijf. Hier werd ik heel vriendelijk ontvangen door David de 'huisbaas' samen met zijn hele schattige zoontje en Arienne een meisje die hier al een week zit. Ze is 22 jaar en komt ook uit brabant! dus het was al meteen gezellig. Gelukkig sliep ik ook nog met haar op de kamer dus ze heeft me veel kunnen uitleggen. David woont naast het vrijwilligershuis en is ook de baas van het weeshuis en de school waar ik ga werken. Het weeshuis en de school zijn op 5 minuten loopafstand van hier dus dat is fijn. Ik kwam gister in het donker aan dus veel van buiten heb ik nog niet gezien. Wat ik wel kan zeggen is dat ik met een fijn bed, goed eten, en leuke mensen nog niet op het moment ben gekomen dat alweer naar huis wil. Het enige waar ik aan moet wennen is een koude douch. maar dat zal vanzelf heel normaal worden. voor de rest is het helemaal niet zo primitief als ik van te voren had gedacht. Om 10 uur wordt ik opgehaald door Sos en ga ik samen met Mila Sos en Emma de stad Arusha verkennen. Ook ga ik een simkaart kopen voor hier waardoor (als het goed is) ik overal internet heb.

20 oktober 17:53 vandaag heb ik Arusha verkent en zijn we met 2 Deense meisjes wat gaan lunchen in een restaurant. een super lekkere sandwich op voor maar 3 euro! Ook heb Ik een simkaart gekocht waardoor ik overal internet heb. (Als die het doet) ik kwam om 3 uur thuis en dat was net het moment dat Arienne naar het weeshuis ging om bijles te geven. ik zou eigenlijk morgen pas komen maar had toch niks anders te doen en het mocht dus ik ben met Arienne mee gegaan. het was erg appart maar wel gaaf, ik deed de poort open en meteen kwamen er allemaal kleine kindjes blij naar me toe rennen. ze vroegen meteen hoe ik heette en wanneer ik weer weg ging. Ze waren een voor een super lief en vriendelijk. we hebben gespeeld, gezongen, geleerd en veel gekletst. Om zes uur kozen we ervoor om te gaan omdat we voor het donker nog water wilde halen en het hier erg snel donker is èn het even lopen is naar een tankstation. heel veel mensen lopen langs de weg en wij als 'blanken' zijn soms heeel bijzonder. Iedereen begroet ons en af en toe wordt er in het swahilis 'blanken' geroepen. net gebeurde er ook iets raars. We liepen langs de weg terug naar het huis en een stel meiden komen op ons afgelopen voor ik het wist had een meisje een armbandje van me arm gehaald en wilde ze hem ook miet meer terug geven. Ben dus een armbandje minder.

We gaan zo eten, ben benieuwd hoe het hier is. Ik kan niet zo snel dingen laten weten omdat dit vrij grote bestanden zijn en het internet niet zo sterk is. Probeer zo snel mogelijk weer iets te laten weten, samen met foto's!

Xxxx